Lief netwerk,
Wat ben ik blij dat ik jullie heb! Ik weet niet waarom ik ben zoals ik ben, maar ik heb altijd de behoefte om me te uiten. Het spreekwoord: spreken is zilver, maar zwijgen is goud’ gaat heeeelemaaaaal niet voor mij op!
Ik wil alles altijd met iedereen delen.
En dan niet alleen dat ik op dieet ben of dat mijn kinderen groot worden of dat de gigantische boom in de tuin van de buren is gesnoeid, maar ik praat net zo makkelijk over ontrouw, botox en heftige ruzies binnen de familie.
Ik ben er achter dat ik me nergens voor schaam. Ik begrijp eigenlijk het hele concept ‘schaamte’ niet. Het grappige is, dat als je ergens mee zit en je vertelt dat aan iemand, dat die ander het óf ook heeft meegemaakt óf met een ander vreselijk voorbeeld komt. We zijn in de basis dus allemaal behoorlijk gelijk. Het enige waar we onder lijden met z’n allen is eigenlijk het oordeel dat we steeds over van alles vellen.
Ik ga af en toe naar een therapeut omdat ik soms het gevoel heb dat ik in steeds hetzelfde kringetje ronddraai/in dezelfde groef blijf hangen. Daar wil ik dan uit geholpen worden. En door mijn verregaande schaamteloosheid, lukt dat ook meestal vrij aardig, want ik hou niks achter.
Bij mijn laatste therapeut werd ik meteen heel duidelijk op mijn eigen vooroordelen gedrukt.
Ik had zijn nummer (het is een ‘hij’) gekregen van iemand buiten mijn kennissenkring, dus ik kende ‘m niet. Allereerst vond ik dat hij een stomme naam had, dus daar begon het al mee. Daarna klonk hij door de telefoon als een ouder iemand, maar hij had het over zijn jonge kindjes, dus dacht ik meteen: ‘ja hoor, tweede leg’.
Toen had ik een afspraak gemaakt en zag ik ‘m live en bleek hij rond de 35 jaar te zijn. Ik dacht meteen: ‘die ga ik alle hoeken van de kamer laten zien, de snotaap’.
Maar dat pakte anders uit.
Hij was de baas en bleef dat ook, dus ik heb ontzettend veel aan mijn sessies gehad. Ik ben er alleen niet uit waarom ik dus altijd alles met iedereen wil delen! Gelukkig is dat een voordeel als je je eigen theaterprogramma’s maakt, want dan pluk je gewoon de onderwerpen uit je eigen bestaan en blijkt iedereen van het publiek je probleem te herkennen. Paulette en ik zijn nu bezig met de voorbereidingen van Vuile Huichelaar 3 en we genieten met volle teugen van het luisteren naar muziek en het zoeken van liedjes die jullie leuk zullen vinden. En we praten veel. Heel veel. Want wij willen samen alles delen. En als het programma klaar is, gaan we het ook met jullie delen. Daar verheug ik me nu al op!