Hi Zangeressen van het levenslied!
Goedemorgen allemaal. Nee ik weet niet hoe laat jullie dit lezen, maar ik ben voor de verandering fris en fruitig uit bed gestapt en zit al om 8 uur volledig gekleed achter den computert.
Misschien voor velen van jullie helemaal niet bijzonder, maar voor een vrouw met een avondberoep is dat best uitzonderlijk! En dat geeft dan meteen zo’n opgeruimd gevoel.
Ik ben zo’n vrouw die pas lekker kan gaan zitten als er ook iets nuttigs gepresteerd is.
Calvinistisch? Dat kan je zeggen! En ik krijg het er maar niet uit.
Ik mag pas met een boek gaan zitten als ik eerst de keuken heb opgeruimd of de was gevouwen of een tekst geschreven of weet ik veel wat ik allemaal kan bedenken. En dan is er niemand in de buurt die mij dat oplegt hoor. Nee dat doe ik allemaal zelf.
En dat vind ik zo’n vreemd mechanisme!
Hoe krijg je het als mens toch voor elkaar om met jezelf te praten?! Ik voer echt hele conversaties in mijn eigen hoofd. En als ik er tegenin ga, tegen die ene stem, dan voelt de andere zich schuldig! Is dat nou van de gekke of niet? Je zou jezelf toch zonder opgaaf van redenen moeten kunnen verwennen. Om mezelf erin te luizen, zeg ik weleens tegen mezelf: ‘wat zou je tegen je dochter zeggen?’ En dat blijkt dan vaak veel liefdevoller dan wat je tegen jezelf zegt.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb van de buitenwereld geen kritiek nodig hoor, dat doe ik allemaal zelf wel.
Ik vind mezelf regelmatig dom of lui of onnadenkend of te ongenuanceerd of juist té genuanceerd en op alle slakken zout leggend of dat ik teveel ergens bovenop ga zitten wat totaal niet belangrijk is en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Alle spirituele boeken die ik lees ten spijt; houden van mezelf vind ik nog steeds een lastig onderdeel.
Kijk in de spiegel en zeg: ‘ik hou van mezelf’.
Voordat ik dat überhaupt een keertje eruit kreeg, gingen er al weken overheen, maar toen ik het eenmaal een keer zei, vond ik mezelf zo ontzettend stom, dat wil je niet weten!
Dat gaat nu beter hoor en ik hou best wel van mezelf. Maar dat calvinistische is er moeilijk uit te krijgen. Dus wat ga ik doen vandaag voordat ik iets voor mezelf MAG doen?
Ik ga schaven aan de teksten van Vluchten kan niet meer!
En ik ga met Paulette nog even doornemen hoe we alles nog beter kunnen laten verlopen. En ik ga dan nog één wasje doen en de tuin aanpakken. Dan kijken we daarna wel of er voor het koken van het avondeten nog tijd is om op de bank te gaan zitten met een boek…
Tot snel!
Saskia.