Lief publiek,
Ja hoor, het is zo ver.
Vuile Huichelaar 3: Vluchten kan niet meer! is af.
Alles staat in de juiste volgorden en alles is gerepeteerd. 
Dat wil niet zeggen dat het nu allemaal vanzelf gaat. Oh nee. Want die oude hersens onthouden natuurlijk niet alles wat ik juist onthouden wíl!
Ik heb gelezen dat de grote aftakeling van de hersens begint na je 25e.
Dat vind ik shocking.
Dan is het bij mij nu al 28 jaar in dalende lijn. Niet dat ik me daar niks bij kan voorstellen hoor, want ik merk natuurlijk heus wel dat ik geen teksten meer kan onthouden en geen namen en geen gezichten en geen boodschappenlijstjes. En dat ik mijn telefoon altijd vergeet of waar mijn tas heb neer gelegd en ga zo maar door. De lijst is eindeloos. Maar denken doe ik des te meer. Misschien wel meer dan toen ik 25 was. Ik pieker wat af. Dat is geen denken, hoor ik jullie zeggen, maar dat is een soort rondjes hollen in je hoofd. Nou, dat klopt. Dat doe ik de hele dag. En ik kies telkens een ander thema.
De laatste weken is het thema echter steeds hetzelfde: onze voorstelling.
Maandag 15 oktober gaan we in première in de Kleine Komedie in Amsterdam en ik lig er al weken wakker van. Eerst met lijsten in het hoofd van wat ik allemaal nog moet doen, daarna van alle teksten die ik nog moet leren en daarna over alles wat nog in elkaar moet passen en wat allemaal niet klopt.
Nu is het af.
En pieker ik niet meer? Tuurlijk wel.
Liggen de kaartjes op de juiste namen bij de kassa? Komt iedereen wel? Hoe zal het gaan? Krijg ik black-outs, zal de techniek stand houden, lachen ze wel, zingen ze wel, zijn er niet teveel mannen bij, wordt het niet een hele andere show? Ach, ik kan nog wel even doorgaan.
Als morgen nou goed verloopt, dan slaap ik morgenavond als een roosje. Of liever gezegd als een os. Want dan heb ik bitterballen gegeten en wijn gedronken en heel veel gelachen en ben ik zwaar opgelucht dat ik vanaf woensdag weer gewoon op tournee mag naar jullie. Naar alle vrouwen in het land die gewoon gezellig bij elkaar komen met ons. Waar ik me helemaal nooit benauwd of zenuwachtig voor voel. Heerlijk.
Weten jullie trouwens dat we op facebook al 903 vind-ik-leuks hebben?! Ik vind dat een geweldige 
hoeveelheid vriendinnen hoor. Ik wou even een soort van actie doen. De vrouw die de 1000e leukerd is, krijgt van ons een cd. En dat is bijzonder, want die cd is er nog helemaal niet. Maar die gaan we wel opnemen. Te zijner tijd. Nu nog even niet. Even concentreren op de show zelf. Dan gaan we wel weer wakker liggen tegen de tijd dat er een hoesje ontworpen moet worden en een tekst voor er op en een studio om ‘m te mixen en……
Ik ga nu nog even teksten doorkijken. Wie weet blijft er nog wat hangen!
Tot in het land of op facebook.
Saskia.