Lieve vrouwen van alle soorten en maten,
Het is vandaag 17 december en ik zit met een big smile achter de computer, want ik heb vakantie! En niet zo maar een beetje vrij, nee ik mag tot 11 januari helemaal doen waar ik zelf zin in heb. Daar zitten natuurlijk wel wat verplichtingen in, maar die zijn allemaal van vrolijke aard, dus vandaar die glimlach. Daar komt nog bij dat ik voor het eerst in mijn optredende bestaan voorstellingen af heb moeten zeggen, omdat ik geen stem had! Ik kon het gewoon niet geloven, maar het was echt zo: er kwam geen geluid meer uit. Mijn eigen impresario herkende mij niet eens door de telefoon en die is onmiddellijk gaan bellen met Beverwijk en Malden. Want om die twee optredens ging het. En dan zit ik thuis op de bank helemaal gek te worden, want vrij zijn wil ik helemaal niet op deze manier! Ik voelde me razend schuldig en alsof ik spijbelde, maar ik heb het linksom bekeken (Astrid, 
onze gitariste moest maar mijn partijen gaan zingen) en rechtsom (alles play-backen en dan maar het beste hopen), maar ik kwam steeds op hetzelfde uit: ik wou niemand een halfbakken voorstelling voorschotelen.
Dus ik bleef thuis en met mij mijn collega’s en zo’n 500 vrouwen. Pfoei. Dat is niet misselijk. Maar ik heb de allerlaatste voorstelling voor de Kerst in Oisterwijk kunnen spelen en dat was weer zo’n feest, dat ik nu met mijn fijne stem Kerstliedjes loop te zingen rond de boom!
Wat is gezondheid toch een raar iets. Je beseft niet dat je gezond bent, tot je het niet meer bent! En nu zegen ik het feit dat ik weer gewoon kan praten. En dat mijn kinderen veilig bij me op de bank zitten en dat ik niet in Amerika woon en dat ik geen Bultrugwalvis ben. Maar gewoon gezond in de geur van mijn kerstboom een boek mag lezen.
Misschien ben ik iets te stichtelijk, maar zullen we met z’n allen gewoon ’s zegenen wat we hebben? En als je niet wilt zegenen, wat ik goed begrijp, want het lijkt wel een Amerikaans woord, zo braaf, laten we dan dankbaar zijn voor iets. Het hoeft niet groot te zijn. Als je er beroerd aan toe bent, probeer dan iets petieterigs te vinden waar je blij om bent. Want dat helpt sowieso meer dan piekeren. Van piekeren is nog nooit iemand beter geworden. Kijk maar naar de Rolling Stones. Die hebben alles gedaan wat God verboden heeft en die springen nog rustig rond op het podium met alle drank en drugs nog ergens verborgen. Misschien is het wel gezonder om je nergens wat van aan te trekken en ongezond te leven, dan te tobben met een macrobiotisch dieet.
Maar goed. Laten we het even niet over gezond hebben, want dat wordt voor mij in ieder geval tijdens de feestdagen moeilijk. Ik ben dol op kerstkrans, tulband,
kerstbrood met spijs en roomboter, vette jus en dikke biefstukken met bearnaise saus en slagroom met iets eronder, dus ik vrees dat ik in januari flink terug moet naar af.
En dan beginnen we weer met optreden, dus dan spring ik in ieder geval weer fiks in de rondte. Dat helpt als je wat teveel naar binnen hebt gewerkt. Maar nu ben ik vrij. Dus ik neem plaats op de bank, zoek een leuke film en pak de koektrommel met kerstkransjes erbij. En ik hoop dat jullie je af en toe zo voelen als ik.
Want ik geniet!
Hele fijne feestdagen en dikke vette kerstgroeten,
Saskia. (nu nog 60 kilo)