Poppenkopjes,
Natuurlijk is het alweer veel te lang geleden dat ik jullie geschreven heb, maar ik zit soms zo in een mallemolen, dat ik het sufweg vergeet!
Om even bij het staartje van alles te beginnen: ik kom net terug uit New York.
New York is een stad waar ik na mijn allereerste bezoek, zo’n 25 jaar geleden, al onmiddellijk wilde wonen. En vanaf dat eerste moment ben ik gaan dromen over allerlei dingen die ik daar zou kunnen doen, zodat ik die droom zou kunnen waarmaken.
Ik zou Zeeuws meisje worden op Times Square, ik zou een winkeltje openen met ‘mug-shots’ (politie-foto van jezelf op een mok), ik zou een Amerikaan trouwen…nou ja, je ziet wel dat het allemaal nergens op sloeg. Maar de droom bleef. Nou wil het geval dat mijn beste mannelijke vriend daar woont. Ik heb bij hem op de Kleinkunst-academie gezeten en hij is als stage naar New York gegaan en nooit meer terug gekomen. En terwijl hij zich via afwashulp en ober heeft opgewerkt tot een daadwerkelijke werkvergunning met de daarbij horende rollen in Broadway musicals, kreeg ik in Amsterdam een man en kinderen en een huis en richtte ik de theatergroep Mrs. Einstein op. Vanaf 1990 maak ik eigen producties, samen met Paulette en dat met onwaarschijnlijk veel lol. Maar ik bleef mijn vriend bezoeken. Eerst heel af en toe. Daarna eens per jaar. En nu ga ik eigenlijk zelfs wel twee keer per jaar. Ik ging dan 5 dagen, want langer kon mijn gezin niet zonder mij. Maar ik zeg KON, want de kinderen zijn zo groot, dat ik zelfs niet meer thuis hoef te zijn zodat ze me kunnen negeren. Ze zien wel als ik binnen wandel. We gaan allemaal zo’n beetje ons eigen gang in dit huisgezin. Dus ik ga nu zelfs wel s een dikke week!
Maar dat is nog niet alles.
Het is een wonderlijk verhaal, maar ik ben via mijn vriend bevriend geraakt met Liza Minnelli. Ja ja het staat er echt. De grote levende legende uit de musicalfilm Cabaret. We kennen elkaar nu bijna 8 jaar en 
ik ben half Europa al afgereisd met haar. En als ik dan naar New York ga, logeer ik bij haar. Wonderlijk hoe het leven lopen kan. En mijn afgelopen reisje heb ik Vuile Huichelaar op de laptop aan haar laten zien. Meepratend en vertalend. En de filmpjes die in de show zitten, heeft mijn vriend vertaald en die heb ik ondertiteld. En wat denk je?! Ze vindt de show een absolute hit en perfect voor New York.
Ik wil nu even een paar regels overslaan om gewoon even stil te staan bij deze leuke fantasie. Stel je voor:
Vuile Huichelaar op Broadway! Dat is nog s een droom.
Dus dat is één van de vele zaken waar ik me mee bezig hou en die me van het schrijven van de nieuwsbrief afhoudt. Tot ik jullie gewoon deelgenoot maak van mijn dromen. En ze opschrijf.
Lieve schatten, ik hoop jullie gauw weer in het theater te zien.
Dikke kus, Saskia.