Hoi schatten!
Ik geloof dat ik het nog nooit zo erg heb af laten weten qua nieuwsbrief timing als nu…
Ik denk dat ik zelfs nog geen enkele brief in 2015 heb geschreven! Schande. Maar…er is een maar.
Ik heb het bizar druk gehad. Ik heb diverse buitenlandse tripjes gemaakt, al dan niet voor werk, ik heb samen met Paulette echt heel veel opgetreden en we zijn al in het voorjaar begonnen met het maken van onze eerste Kerstshow!
Dat wordt een feest natuurlijk. Tenminste…we zijn er hard mee bezig om er een feest van te maken. En we kunnen wel wat vrolijkheid gebruiken denk ik.
Als ik even terug kijk is 2015 behoorlijk roerig begonnen. Wereldwijd was er sprake van geweld en rampen, en in mijn directe omgeving zijn mij dierbaren ontvallen.
En hoe kan ik onthoofding en schietpartijen rijmen met milieubewust leven en het scheiden van afval of het opvoeden van kinderen, het liefdevol hoop houden op vrede? Het leven wordt er naarmate je ouder wordt nou niet bepaald eenvoudiger op. Gelukkig hebben we een heerlijke uitlaatklep.
Vuile Huichelaar.
Ik word intens gelukkig van samen zingen. En dan met zo veel mogelijk vrouwen. Ik vind namelijk de energie van een zaal vol vrouwen onbetaalbaar! En wat zijn er veel vrouwen die door heel Nederland door weer en wind met grote groepen naar ons toekomen! Dat geeft Paulette en mij een onwaarschijnlijk goed gevoel. We kunnen dagen voort op een optreden en genieten intens van alle reacties achteraf in de foyer en op facebook. We zijn een gezegend clubje.
Onze muzikanten-mannen krijgen ook de nodige aandacht en worden steeds vertrouwder met het hele concept van een zaal vol woeste vrouwen. Het is een uitgekauwd zinnetje, maar wat gaat de tijd toch steeds sneller naarmate je ouder wordt. We hebben nu nog maar 7 shows te gaan voor ons seizoen is afgelopen en voor mijn gevoel zijn we pas net begonnen. De show voelt nog steeds vers aan en we blijven ook schaven om het steeds weer een tandje beter te maken. Er wordt wel eens gevraagd door buitenstaanders (vrouwen die geweest zijn, zien dat wij er heel veel plezier in hebben) of het niet saai wordt om steeds dezelfde show te spelen? Nou nee hoor. Ik ervaar elke show als anders en ik ben net een aap die elke keer weer nootjes krijgt, want een bulderende zaal is een schitterende beloning voor wat je staat te doen.
En op het thuisfront gaat het ook goed. De oudste van Paulette doet eindexamen en is haar vleugels aan het uitslaan, mijn dochter is geopereerd aan haar amandelen en zit al een tijdje met ijsjes in ochtendjas op de bank en mijn zoon gaat naar de selectiedag voor de hotelschool. 
Manlief ligt met hoge koorts in bed, dus van een leeg nest is hier nog geen sprake. Zeker omdat ik van het zorgerige type ben, dus ook kook en was en boodschappen sjouw.
Daarnaast is mijn schema er eentje van een vrouw alleen, dus tel dat bij elkaar op en het is alweer juli voor je het weet. En dan ga ik het ervan nemen. Dat weet ik zeker!
Geniet van de tijd op aarde en pluk de dag!