53 – Hallo lieve theatergangsters

Hallo lieve theatergangsters,

De aanhef is op twee manieren te lezen; als een vrouwelijke variant op theaterganger en als een boevenversie…gangsters in het theater. Klinkt best leuk. Ik kan me van vroeger herinneren dat we op de middelbare school uit naam van de opvoeding cultuur tot ons kregen in de vorm van een toneelstuk in een schouwburg. Ik kan je zeggen dat dat altijd dramatisch afliep.
Pubers willen liever niets wat ook maar enigszins naar inhoud riekt en als groep zijn pubers natuurlijk helemaal niet meer te houden. Vol jeugdig respectloos enthousiasme probeerden we zelf de hoofdrol te spelen in het theater door overal doorheen te tetteren, samen de slappe lach te krijgen en daarbij keken we natuurlijk liever naar onze vrienden om ons heen dan naar het toneel. De voorstelling werd menigmaal gestopt en de acteurs dreigden met ophouden als we niet stil werden. Hou dan maar op, riepen we dan.
Letterlijk een drama. Ik kan je zeggen dat ik me daar nog steeds voor schaam. Mijn vader zei vroeger bij elk probleem wat zich met mij voordeed: dat is de leeftijd. En dat zinnetje past werkelijk bij élke leeftijd.
Ik sta al vanaf dat ik zelf een kind was in het theater, maar heb mijn kinderen niet echt gedwongen om cultuur tot zich te nemen. Ik was veel te bang voor onhoudbare situaties. Mijn inmiddels volwassen dochter verwijt mij nu dat haar opvoeding is mislukt op dat gebied. Terwijl zij bijvoorbeeld echt met geen knuppel naar een museum was te slaan.
Maar nu zei zelfs zoon laatst dat hij meer naar het theater wou. Ik stond perplex. Hij is 22 en vindt mijn beroep best aardig, maar meer een gegeven. Als ik vroeger op tv was, keek ie niet op of om. Inmiddels speel ik een hilarische voorstelling waar bijna geen jonge mensen op af komen, maar mijnjong volwassen kinderen hebben een schare vrienden die hun ouders mee naar mij toe nemen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Vuile Huichelaar heet de show en is vooral voor grote groepen vrouwen een heeeeeerlijke avond. Maar waar liepen wij als theatergroep tegenaan? Theaters hebben liever niet dat er door groepen wordt gereserveerd! Uit angst natuurlijk voor het verstoren van de voorstelling. Dus meer dan 40 jaar later hang ik aan de telefoon bij de theaters om uit te leggen dat het juist leuk is als mensen met z’n allen kabaal gaan maken. En dat vrouwen die zo maar met een groep van 15 komen geen uitzondering zijn.
Gangsters in het theater, dat zijn we met z’n allen. En mocht je in Amsterdam wonen zoals ik, dan kun je op 9 maart met mijn thuiswedstrijd mee doen.
Dat geeft een lawaai van jewelste, maar wordt door ons hogelijk gewaardeerd.
Een warme theatrale groet,
Saskia.
Mrs. Einstein, www.vuilehuichelaar.nl