Lieve zanglijsters van me,
Een dag kan omkruipen, maar een jaar is zo voorbij!
We gaan over een maand weer los met onze kerstshow. Paulette en ik zijn druk met het opnieuw leren van alle teksten, want na een jaar is alles totaal weggezakt uit onze oude hersens…
Maar aan ieder nadeel zit een voordeel, want we vinden alles weer helemaal opnieuw fantastisch leuk om te doen.
We kijken van een afstandje naar ons kerstverhaal, vorm gegeven door de vrije oudere dames Adelheid en Madeleine die met hun paard bezig zijn en dan in de stal een baby vinden. We genieten van het repertoire en kunnen niet wachten om het weer samen met jullie ongelooflijk leuk te maken.
Kerst lijkt voor jullie misschien ver weg, maar de pepernoten zijn alweer bijna uitverkocht, de speelgoed-folders liggen in de bus en de theaters zijn allang bezig met de verkoop van de kaartjes. En ik zit met mijn teksten op schoot en verheug me op onze tour. Het zal heel anders zijn dan vorig jaar. Hoezo dat?
Zowel mijn zoon als dochter zijn het huis uit en mijn man is op een internationale tournee. Dus ik ben he-le-maal alleen de komende maanden. Geen was, geen rommel, geen volle ijskast; alleen wat ik zelf eet en wat ik zelf laat slingeren, is mijn pakkie-an. Het huis dat altijd zo krap leek met z’n vieren is opeens heel groot. Alle drukte is weg en het is vreselijk leeg om me heen. Ik ga het tobben over eenzaamheid uit de weg door te zorgen dat mijn agenda gevuld is. En ik maak plannen om de kamer te schilderen en mijn kleding uit te zoeken. En dan maar hopen dat ik op zielige uurtjes ook daadwerkelijk zin heb om te schuren en te schilderen!
Nu geniet ik nog van de rust en ga ik veel later naar bed en kijk de halve nacht tv. In ieder geval heb ik alle tijd voor jullie en ga ik intens genieten van zalen vol zingende vrouwen. Daar kan ik dan vast nog enorm van nagenieten, tot het volgende optreden. Ik kan niet wachten.
Ik hoop tot in het theater!
Saskia.